جراحی شکم . در تومورهای سوم تحتانی راست روده ، تکنیک جراحی به دلیل آناتومی پیچیده لگن که در آن ماسورکتوم در مبدأ لواتور قرار دارد ، مشکل است و می تواند منجر به برداشت ناقص رادیکال شود (1). حداکثر باریک شدن جراحی در 4-4 سانتی متر بالاتر از لبه مقعد وجود دارد که در آن مراحل پروینال و شکمی برداشتن شکم (APE) معمولاً در آن دیده می شود. APE می تواند باعث افزایش نرخ نفوذ حاشیه برداشتن محیطی و سوراخ شدن تومورهای iatrogenic شود. در مقایسه با برداشتن قدامی راست روده ، APE با كیفیت بدتر از مزوركتوم ارتباط دارد كه احتمالاً به دلیل كونيكس ناشی از عمل جراحی است در حالی كه دیسكشن بین هر دو هواپیمای مزوركتوم دیستال و لواتورانی انجام می شود (2-4). APE در 25-30 of از بیماران مبتلا به سرطان رکتوم انجام می شود ، با عوارض قابل توجهی که به 40٪ می رسد (5).
در سال 2007 ، هولم هنگامی که برش روده شکمی نشان داده شد ، روش جدیدی را برای بیماران مبتلا به سرطان رکتوم کم توصیف کرد. این روش اصلاح شده شامل برداشتن وسیع تری از عضلات کف لگن ، به نام برداشتن شکمی اکسترولیاتور شکمی (ELAPE) (6) بود. در تئوری ، یک نمونه استوانه ای شکل به دست آمده با ELAPE خطر ابتلا به حاشیه برداشت محیط محیطی (CRM) و بروز سوراخ شدن تومور را بهبود می بخشد و نتایج آنکولوژیکی را بهبود می بخشد ، از جمله عود موضعی (2،7).
بررسی حاضر به تجزیه و تحلیل شواهد علمی منتشر شده متمرکز است که کدام یک از دو روش ، APE یا ELAPE ، بهترین درمان آنکولوژیکی است. بقای کلی و بقا عاری از پیشرفت ، عود موضعی و کیفیت برداشتن مزورکتال و همچنین عوارض بعد از عمل و کیفیت زندگی آنالیز شده است. جنبه های دیگر در نظر گرفته شده موقعیت بیمار برای عمل و رویکرد باز در مقابل لاپاروسکوپی بود.
پایگاه داده PubMed برای انتشار نشریات با مقایسه APE در مقابل ELAPE برای سرطان روده در 5 سال گذشته (بین 2012 و 2018) جستجو شد. علاوه بر این ، مقالات مربوطه که در توضیحات هر دو تکنیک وجود دارد نیز گنجانده شده است. عمل زیبایی شکم
نشانه ها و تکنیک های جراحی بخش دیگر
یک تعریف مناسب از سرطان رکتوم برای برنامه ریزی بهترین درمان انکولوژیکی ، از جمله درمان نژادی و استراتژی جراحی مهم است. سرطان رکتوم "کم" در حال حاضر به عنوان یک تعریف آناتومیکی مبتنی بر MRI از یک آدنوکارسینوما با لبه پایین آن ، در یا زیر منشاء نشت در دیواره جانبی لگن ، که معمولاً در 6 سانتی متر از لبه مقعد قرار دارد تعریف شده است. 8) منشأ این تعریف از برنامه توسعه سرطان رکتال کم (LOREC) گرفته شده و توسط جدیدترین دستورالعمل ها (2،8،9) پذیرفته شده است.
به منظور دستیابی به یک برداشت کلی مورورکتال (TME) ، استراتژی عمل باید برای بیماران خاص تنظیم شود (10). برای سرطان رکتوم کم در بالای سطح اسفنکتر مقعد بیش از یک میلی متر عضله لواتور یا فاسیا مزورکتال ، ممکن است یک TME و آناستوموز کلوئان امکان پذیر باشد. در صورت وجود موارد منع مصرف ، باید یک APE (معمولی یا متقاطع) انجام شود (8). به همین ترتیب ، اگر تومور در سطح اسفنکتر که فقط زیر لوزه را درگیر می کند یا لایه داخلی عضله عضله پروپریا قرار دارد ، می توان هواپیمای مزورکتال را جدا کرد و با فرومایه به داخل هواپیمای بینابینی به عنوان APE (معمولی یا بین متقابل) ادامه داد. از طرف دیگر ، یک سرطان رکتوم کم واقع در اسفنکتر مقعد ، که کمتر از یک میلی متر از عضله لواتور یا فاسیا مزورکتال و یا حمله به لواطور وجود دارد ، یا دراز کشیدن در سطح اسفنکتر که شامل کل پهنای عضله عضلانی و یا برای گسترش اسفنكتر خارجی باید در داخل هواپیما بین متفاوتی قرار گرفته و یا فراتر از آن قرار بگیرید ، APE باید انجام شود (8،11).
تکنیک APE شامل برش در هواپیمای TME به پروستات در مردان یا زیر دهانه رحم در زنان و برداشتن مقعد و راست روده دیستال با انجام یک روش perineal (2) است. اسفنکتر بیرونی دایره ای در درجه اول با بخیه بسته می شود و در نتیجه بیشترین بهبودی در بیشتر بیماران ، حتی در بیمارانی که تحت عمل جراحی قبل از عمل قرار گرفته اند ، نتیجه بهبودی بالاتری دارد (8). در ابتدا ELAPE از طریق رویکرد شکمی انجام می شود. محدودیت TME در مردان تحت وزیکول و در دهانه رحم در زنان قدامی ، قسمت بالایی قسمت coccyx به صورت خلفی و بعداً تحت اعصاب اتونوم قرار دارد. پس از آن ، برای مرحله پرینه ممکن است بیمار در حالت خوابیده به پشت باشد و یا به وضعیت مستعد تبدیل شود. بسته به نفوذ تومور ، برش دهانه می تواند در حاشیه جانبی اسفنکتر مقعد خارجی یا وسیع تر باشد و ادامه شکاف در ناحیه ایسکویانال تا وارد کردن عضلات کف لگن را انجام دهد. تفکیک کوکسیکس ممکن است برای برداشتن کامل لازم باشد. در نتیجه برداشتن وسیع تر ، نتیجه آن نقص بزرگتری در محیط اطراف پرینه است و بازسازی این نقص مانند فلپ جراحی (پیوند بیولوژیکی ، رکتوم ابدومینیس یا گلوتئوس ماکسیموس فلپ میوکوتین) پیشنهاد شده است.
